ЕДНАШ Еднаш кога лутав по патот, мојата осамена силуета – како суво дрво во пустина. Еднаш кога зјапав со страв во мракот, моите повици за помош се губеа водени од ноќта, облаци и магла ги покриваа ѕвездите и месечината, свежо ветерче ја гребеше апсолутната дивина. Еднаш кога го слушав славејчето како пее во ноќта,…
Details
ЗАПУРНИНА Овие доцни запурничави августовски пладниња и влажната постелнина на која паѓаат косите зраци на сонцето низ полуспуштените ролетни правејќи бразди налик на златна зебра потсетуваат на поспани одоморалишта покрај патот гостилници кои нудат сместување без пријави и такси на спратот со шишиња со вода наредени на балконот покрај земјените саксии. Ме потсетуваат и на…
Details
ПОЕЗИЈА Поезијата сама чекори по земјата, својот глас ѝ го дава на болката што светот ја чувствува и ништо не бара не бара ниту зборови. Од далеку доаѓа, неочекувано без предупредување. Го има клучот од вратата. При влегување, секогаш застанува за да нѐ погледне. Потоа ја отвора дланката и ни подава цвет или камче, нешто…
Details
СВЕТЛО ВО ДАЛЕЧИНАТА Далеку, на хоризонтот, откриваме зелена боја од светлина и надеж што ѕирка трепери и во агонија фрла цврста, постојана искра што не исчезнува. Некоја далечна песна го држи хоризонтот, ветување за други денови, ветување за прегратка. Очите се зголемуваат и ја бараат таа трага, рацете се бакнуваат една со друга, телата…
Details
НЕБОТО Небото во темнината на утрото скока до очите на мракот што светка во утрото. Така нареченото небо целосно ослободено од нешта кои се спојуваат на него, светкавото небо, слободно и подготвено, ни отвора ново сензорно поле, ново енергетско поле, енергетското поле на песната. Сигурдур Палсон, Исланд (1948 – 2017) Sigurdur Pálsson, Iceland (1948…
Details
ДАЈ МИ ГЛАС НА ОДМЕТНИК, О БОЖЕ Дај ми глас на одметник, о Боже и лавовско пенкало на оваа земја која пролева крв и ни покажува замолчени деца со терор во своите очи. Правдата е воздух вода леб трева која си поигрува сѐ до твоите колена и разигран глас… расцутени чучулиги во своите гнезда таа…
Details
БЕЗ НАСЛОВ Безгрижно ја земам лушпата на росата, ветрето на таа што ја љубам како овие нешта да ја содржат сета мистериозна доблест. И ја содржат. Сенката – внатрешниот мир на таа која ги пропушта да поминат тие што поминуваат: слабиот оган што го слави најтенкиот слој на скриената женска суштина. Касимиро де Брито, Португалија…
Details
Поинт Лобос „Ништо не останува од морето, освен неговиот звук“/ „Балада за мамката со долги нозе“ Дилан Томас Густиот сообраќај на Highway One е зад нас. Во тишината на летото маглата наутро ги опкружува темните карпи а плимата полека го гушка песокот. Слабиот сребрен сјај на тиркизниот Пацифик испраќа пораки на светлината…
Details
БОЛИ УТРОТО Кога во градите Боли утрото и Маглата ги покрива трагите Од гранките ќе запее птица и Далечината ќе ги донесе сликите Заглавени во сеќавањата На ликот на една жена. Ветрот како рака на моме На прозорецот тивко ќе чукне И ќе го здоболи во градите утрото, Ќе замириса на дуња од…
Details
ЕЛКА И МОНТГО На Анџелика Бекер Мрачната смрт на портокаловите дрвја ми ги заслепува очите; портокалова и сува, месечината се крева зад море од олово. Во далечината, планината дише син воздух; морето го навлажнува, во својата дремка. И така сенката паѓа, со векови, над болката од сопствената грубост. Куќите ги отвораат капаците, падината…
Details