НОСОТ НА ТИНА За еден нос, макар и тој на Тина, да биде носечки „лик“ во каков и да е литературен текст, потребно е тој да биде единствен. Како оној на Сирано де Бержерак, на пример. Или пак како оној на Барбра Стрејсенд. Или пак да ѝ оставиме простор на фантазијата за тоа каков…
Details
МАРИОВО Мариово е чудно место. Изолирано е од светот, чиниш тука застанало времето некаде во деветнаесеттиот век. Долго време се убедував самиот да појдам таму. Ај: оваа недела, ај: овој месец, ај: оваа година… И еден ден најпосле тргнавме: натоварени во една кола, со жената, поголемиот син и помалиот син се упативме во непознатото.…
Details
КОЈ ДРУГ На портата потропнува, кој друг освен смртта, на животот сестрата. И прагот го преминува на водата заматена, на земјата запотена, на летото залегнато, на зимата што ни иде, на домата затраена. Кој друг освен смртта, на животот сестрата, на пеење повикува… Облакот е црна харфа, а зраците златни струни…
Details
(Извадок од поемата „Бегалци од својот дом“) Мојата земја е парцела 1108 во која се експериментира со воздух, со вода, со храна, со ДНК и со сите молекули како на првиот генетски мутиран ДОЛИ. Ќе издржи ли овој народ или ќе се претвори во хибрид што ќе личи на сѐ, но не на…
Details
СМРТТА НА РИСОТ Рисот умира на свој начин рисот умира на свој начин: гледа во ѕвездите и заборава дека и тие гледаат низ него. се преобратува во простор повисок од целата вселена. таму гори заветен оган. ригаат од ѕвездените окна јазиците на апсолутниот змеј. рисот е обратно небо за кое…
Details
ОСАМЕНОСТ Нешто не е во ред. Со неговото чувство за исполнетост. Празнината го одгласува ехото. Чувствува празнина низ сето свое битие. Доаѓа тоа од осаменоста. Од големата осаменост. Не, не е сам, сите се тука, околу него. Како пред тоа. И светот е тука, надојден и бучен. А сепак ја чувствува тишината. Големата тишина…
Details
ПЕСНАТА КОНТИНЕНТ Сега ти си предмет на самата себе а не континентот за кој пееше. Ќе те сонуваат морепловците облечени во кожата на Колумбо. Долго и упорно во твоите пораки ќе ги бараат остатоците на идеалната држава од која поетите одамна се протереани. Сега тебе ќе те откриваат како копно што може да…
Details
ЗОШТО НЕ МЕ ОСТАВИШ ДА СЕДНАМ ДО ТЕБЕ? Како пролетна вода набуена, наминав во твојата случајност. Ми го сврте текот… А не дека не знаев… Знаев, зашто не престана да ми влегуваш во сните… Во сите… И во тие што ме плашат и во тие што ми гласат… Те видов тажник. На кревет грижи…
Details
ПОЕТСКИ ЕПИГРАМ ЗА ДВАЕСЕТ И ПРВИОТ ВЕК (со мала, но несебична помош од неколкумина словачки литерати) „Поети од цела Европа обединете се, бирократите веќе се обединија“, зар против тоа не треба да се измисли солиден рецепт? Бирократот е во многу нешта далеку понебезбеден лик отколку познатата карикатура на комунистичките естради во централноевропското подрачје.…
Details
(НЕ)ВРЕМЕ Ѕвончето од влезната врата и модерната самоизолација ја подголтнуваат рапсодијата на својата самотија. Балконот е парк на сонуваното задоволство. Во временските диференцијали на вкрстениот оган на превртливоста и пресметливоста се истрошија сите креми со заштитни фактори од бодликавите јазици на (не)човечкото зрачење. Во напукнатото огледало на сушноста достоинството крвари во…
Details