ПРЕДНОВОГОДИШНА ШУМСКА СЛУЧКА
(Пиеса за деца, извадок)
СЦЕНА ЧЕТВРТА
(На сцената сѐ е исто. Влегува прво едната верверичка растажена. И седнува близу до пештерата на мечките.)
ВЕРВЕРИЧКА 1: Леле, леле сестричке, што ќе правам јас? Што ќе правам сега? Цела есен собирав и оревчиња и лешничиња, и желатчиња… (Кон другата верверичка, многу брзо.) Знаеш колку е убава новогодишната торта со желатчиња, лешничиња и оревчиња? Со мирисни тревки и сушени шумски јагоди?
ВЕРВЕРИЧКА 2: Знам, знам, ама кога ти велев, дај да си ги поделиме ти не сакаше!
ВЕРВЕРИЧКА 1: Да, не сакав! Ама ти велеше: „Две за тебе едно за мене, две за тебе едно за мене.“
ВЕРВЕРИЧКА 2: Хахаха, па што ако така велев, така ќе беше подобро, сега барем ќе имавме да си
поделиме еднакво.
ВЕРВЕРИЧКА 1: Оф, немој, немој, (Кратко молчи.) немој да ме потсетуваш! (Плаче.) Моите плодови, моите прекрасни плодови. Каде ли ми се?
ВЕРВЕРИЧКА 2: Доста, доста веќе цимолкаш, ќе ја кренеш целата шума на нозе! Гледаш дека сме близу до пештерата на мечките!
ВЕРВЕРИЧКА 1 (Тивко.): Јас не се плашам од мечки! (Многу гласно.) НЕ СЕ ПЛАШАМ, (Со цимолкање.) си ги сакам моите плодови, му ветив на професорот Буф дека ќе направам убава новогодишна торта за сите шумски животни. А сега? Што да правам сега?!
ВЕРВЕРИЧКА 2: Е сега, сега, ќе се снајдеме некако. (Зајадливо и итро.) Јас знаааам, дека, во она малечко кошниче што го чуваш скриено зааад креветчетоооо, (Краток молк.) имаааш уште!
ВЕРВЕРИЧКА 1 (Налутено и дрско кон другата верверичка.): Имаааш уште, имаш уште, тие се за во зол час! Ти превртливко! Што бараш да пребаруваш во моите работи? Нели те предупредив! Секогаш така правиш!
ВЕРВЕРИЧКА 2 (Се смее.): Хахаха, јас, така, мхм, хм, случајно само така, не сакав! Ама кога ги видов! (Со двете раце ги раширува очите и се врти кон публиката.) Очичките вака ми светнаа! Како жарчиња.
ВЕРВЕРИЧКА 1 (Плачливо.): Моите плодови… Што ќе му кажам на професорот Буф, а сите шумски животни ќе останат без парче убава новогодишна торта. Сите ќе ги разочарам. А знаеш дека не е убаво предновогодишно разочарување, баш во моментот кога сите треба да се среќни.
ВЕРВЕРИЧКА 2 (Ја прекинува.): Еее, доста цимолкаш веќе, иде Нова година , а ти плачеш ли плачеш…
(На сцената полека влегува срната со срнчето.)
СРНАТА: Што ли слушам со моиве уши? Што ли гледам со моиве очи? (Зачудено.) Невозможно! Па, вие се карате?
ВЕРВЕРИЧКА 1: Не се караме, ние, ние само малку разговараме…
ВЕРВЕРИЧКА 2 (Зајадливо.): Малку разговараме… (Гордо.) Кој зборува, мхм, кој плаче!
ВЕРВЕРИЧКА 1 (Прави гримаси, налутено се врти со грбот кон другата верверичка и оди кон влезот на пештерата, седнува до неа и силно плаче.): Колку новогодишно, а тажно. Новогодишно-тажно, новогодишно – среќно, новогодишно-плачно… Новогод…
СРНАТА (Ја прекинува во говорот.): Зошто си толку налутена верверичке, и зошто си толку тажна, убаво ти вели, доаѓа новата година, а ти плачеш…
ВЕРВЕРИЧКА 2: Ете гледаш! Ти плачеш!
ВЕРВЕРИЧКА 1 (Седнува на сцената, плачливо. ): Ммммммм…. Плачам…
СРНАТА: Немој да плачеш верверичке гледај, близу си до пештерта од мечките… Може да се разбудат и потоа да направиме уште еден, а можеби и два проблеми. Еден проблем е тоа што плачеш, а другиот тоа што не ми кажуваш зошто плачеш. А третиот? Трет проблем ако се разбуди некоја од нив… (Покажува кон пештерата.)
ВЕРВЕРИЧКА 1 (Со имитација.): „ Немој да плачеш верверичке гледај близу си до пештерата од мечките.“ (Гласно. )Јас не се плашам од мечки. НЕ СЕ ПЛАШАМммммм! А плачам дека некој ми ги украде плодовите за новогодишната торта…
МЕЧОКОТ (Излегува од пештерата за рака го носи малото мече.): Што е ова играчка или плачка среде зима? Кој ме буди од мојот зимски сон? Кој не го остава моето малечко да спие? Сега ќе ви покажам јас убаво!
ВЕРВЕРИЧКА 1 (Изненадено и исплашено, скока.): Леле леле се разбуди!
ВЕРВЕРИЧКА 2: Се разбуди!
СРНАТА (Исплашена.): Не беше намерно господине Мечок, ние само…
МЕЧОКОТ: Што само?
СРНАТА (Кон мечокот.): Се подготвуваме за новата година, а на верверичката и ги снема плодовите за новогодишната торта и ете таа… (Зема здив.) И ете таа сега, не знае што да прави со ветувањето што го даде, бидејќи не може да го исполни. Не знае како да се појави пред шумските животни и како да им каже дека ќе останат без залак слатко и вкусно задоволство.
ВЕРВЕРИЧКА 1 (Збунето кон мечокот.): Дддда ми ги снема…И не знам што да кажам, и не знам како да се појавам, иии не знам…
ВЕРВЕРИЧКА 2 (Зајадливо.): Не, таа не се плаши од мечки! (Се крие зад малата срничка.)
СРНАТА (Исплашено, но насмеано.): Само малку како мене…
МЕЧОКОТ: Ајде бегајте оттука, мене ми се спие… И престанете со тоа цимолкање. Твоите плодови сигурно не се кај мене (Се прозева ахааа па се доближува кон првата верверичка заканувачки.). Но за миг вие можете да станете плодови за мојот празен стомак! И да ве изедам сите! Одете си веднаш!
СРНАТА: Си одиме, си одиме…
ВЕРВЕРИЧКА 2: Веќе тргнавме…
ВЕРВЕРИЧКА 2: Веќе тргнавме…
(Сите излегуваат. Мечокот се враќа во пештерата, сцената останува празна.)
СЦЕНА ПЕТТА:
(На сцената влегува ловецот.)
ЛОВЕЦОТ: Цел ден слушам цимолкање низ шумата, ама тој што го барам не го видов!
ЖЕЛКАТА (Влегува на сцената.) Добар ден ловецу!
ЛОВЕЦОТ: Добар ден Желко! Каде се влечкаш?
ЖЕЛКАТА: Тргнав кон збирното место, да помогнам за украсување на новогодишната елка. А, носам и подароци…
ЛОВЕЦОТ : Нели е ова збирното место. И, каде се сите, зошто нема никој? Да не сме подраниле ние? Или можеби кога ме виделе мене, се скриле некаде?
ЖЕЛКАТА : Не знам.
КРАДЕЦОТ (Излегува со торбата на рамо и полека се прикрадува полека до ловецот.): БУ!
ЛОВЕЦОТ (Ја симнува пушката.): Кој е пак сега овој? Да не е случајно тој што го барам? А-ха, Крадецот? Ти си крадецот?
ЖЕЛКАТА : Шумскиот крадец?
КРАДЕЦОТ: Јас, крадец?! Мене ме нарече крадец? !Тиии пушкопукач, промаршувач! Јас не сум крадец!
ЛОВЕЦОТ: Е да, затоа што не си крадец, затоа плачe верверичката!
КРАДЕЦОТ (Се смее.): ХЕХЕХЕ, плачела верверичката! Зошто да плаче верверичката?
ЛОВЕЦОТ: Аха, така значи, е сега ќе ти покажам! Уште се правиш дека не знаеш? Кој ги украде нејзините плодови? Кажи ми, кој?
КРАДЕЦОТ (Исплашено.): Леле, немој, немој! (Се крие зад желката) Немој ловецу, Нова година е! Кои плодови? Какви плодови? Не знам за никакви плодови. (Неубедливо.) Ништо не знам…
ЛОВЕЦОТ: Невозможно! Не ти верувам! Ти не само што крадеш туку и многу лажеш! Сега ќе признаеш!
ЖЕЛКАТА (Застанува помеѓу нив.): Престанете ве молам. Забранети се предновогодишни караници. А сите знаеме дека не е убаво да се краде, и не е убаво ни да се лаже.
Во Списание за книжевност, уметност и култура „Раст“ (2021, бр. 24),
(Уред. Даниела Андоновска-Трајковска, Елизабета Јончиќ и Милица Димитријовска Радевска, Изд. Друштво на писатели „Битолски книжевен круг“ – Битола, РС Македонија)
In Journal of Literature, Art and Culture “Growth” (2021, No. 24)
(Editor in chief: Daniela Andonovska-Trajkovska, Ed. Elizabeta Jonchikj, Milica DImitrijovska Radevska, Publisher: Association of Writers “Bitola Literary Circle” – Bitola, North Macedonia)
