БЕЗ НАСЛОВ На крајот сѐ се чинeше излишно, нашите каприци, нашите грижи, нашите секојдневни зборови кои се вртат во вителот меѓу четирите агли на која било законска работа на крајот сѐ беше толку предвидливо како расплетот на секоја добро извежбана драма затоа нашите зборови замолкнаа како изморена пустина по најдолгиот ден од годината…
СИТЕ ПИЈАНА ВО ШУМАТА Сакам да свирам на црните клавиши бидејќи верувам дека ноќната музика е клучот да се биде сонуван. Ја сакам музиката на соништата која е пореална од „сиот чај во Кина“ и од „сето кафе во Гвадалупе“. Најмногу од сѐ сакам тоа што љубовта птиците низ цел свет…
БЕЗ НАСЛОВ Границата помеѓу небото и морето исчезна, секаде беше истата проѕирна магла, бел мраз или сиви блескави бисери. Еден брод со сјајно едро лебдеше во воздухот, тивко како фатаморгана направена од снегот, тивко како светлина на место без ветер како причесна на светлината на послужавникот на спокојниот ветер. Eeva-Liisa Manner, Finland, (1921–1995)…
