Мирјана Стојановска ПИНГ-ПОНГ Пинг-понг ми тропка топчето во мојот желудник, Пинг-понг како плунка ми кружи во устата, Пинг-понг ми се тркала на стомакот, Пинг-понг, ми враќа телевизорот, Пинг-понг си разменуваме удари со мојот пријател, Пинг-понг кружат со надочниците. Првпат, вторпат, Третпат. Продадено. Изгубено. Мене в рака…
Даниела Андоновска-Трајковска Од „Математичка поезија“ (Центар за култура и културолошки студии, Скопје, 2020) – награда за поезија „Ацо Шопов“ од Друштвото на писателите на Македонија ГЛОБАЛНА ФАТАМОРГАНА слика сме рамна со многу точки – во нив живееме како отпечаток со висока резолуција како клопче што се тркала меѓу сонот и јавето го…
Елизабета Јончиќ РАЗГАЛЕНО Го разгалив копнежот, моето вдахновение жестоко ме осуди зошто го мачам зборот, a мислата познава страст… Светлино моја, сиромашен е секој епитет кој во оскудност сакам подарок на азурни бисери да го дадам. Содејствувај со копнежот мој! Пребликнува перуника за зрачок насмевка и надеж ко рана утрина пред изгрејсонце. Духот…
Славица Гаџова Свидерска ДОИЛКА Светот започнува и завршува на твоите гради. Историјата со векови разлева крв ти со милениуми ја надокнадуваш со млеко. Со млекото исцртуваш дождоносни облаци цветови од невен и од камилица мали планински куќички и по некоја ѕвезда. Кога ги покриваш градите универзумот излегува од рамнотежа, се менува составот на јоносферата…
САМОТИЈА Самотијата зачука на вратата од мојата соба – број триесет и три. Досадата влезе во мојот кревет како голем досаден облак – тивко. Чаршафите беа празни парчиња хартија. Никој немаше таму за да се грижи за мене. Немам кому да се јавам. Јас сум само странец во оваа земја. Го запрашав мојот одраз во…
РАСЦУТИЈА ПУПКИТЕ Расцутија пупките. Ги истакнаа усните на пролетта со своето лудо црвенило. Го бакнуваат зефирот за да ги оддиплат цветните ливчиња едно по едно еруптирајќи во цут од пазувите на земјата. Ја капнуваат тие крвта од нивните души од вените за утрешниот ден да биде со уште повеќе љубов. Agron Shele…
БЕЗ УСЛИШЕНИЕ Нејзините раце се раширени како да сака да ја прегрне небесата Мајката од Авганистан моли за храна за своето прегладнето дете. Но нејзините молитви не го допираат ниту чоовекот ниту небото. *** РАЈСКАТА ГРАДИНА Рајот не бил изгубен сите овие векови тој продолжил да постои но не за сите.…
БЕЗ НАСЛОВ На крајот сѐ се чинeше излишно, нашите каприци, нашите грижи, нашите секојдневни зборови кои се вртат во вителот меѓу четирите агли на која било законска работа на крајот сѐ беше толку предвидливо како расплетот на секоја добро извежбана драма затоа нашите зборови замолкнаа како изморена пустина по најдолгиот ден од годината…
