Светски ден на поезијата: Елизабета Јончиќ
Елизабета Јончиќ ОСАМА Се воздигнав од Осамата се извишив негде нагоре лебдам и гледам како со подбив силно ја расчепкав како ја гребам, ја кубам, и ја мачам до срце да ја заболи. (Осамата нема срце?) Тоа негде во главата замислено го направив, да се охрабрам… Велат преку рацете нечисти зараза…