До мојот пријател сликар
Пријателу, те сонував пак…
Ти трепери моливот боја;
Нешто во тебе се крши
И тој бавно се влече
И непотребно длаби
Без да сакаш ти.
Нема ведрина сега…
Сѐ е есен како лани пак.
Како сѐ да е задоцнет лаеж од пес,
Среде глува папсана ноќ
Да не чуе никој, дури ни јас.
Со кого да го делам катот и зборот
Ако не со тебе.
Во Списание за книжевност, уметност и култура „Раст“ (2021, бр. 23),
(Уред. Даниела Андоновска-Трајковска, Елизабета Јончиќ и Милица Димитријовска Радевска, Изд. Друштво на писатели „Битолски книжевен круг“ – Битола, РС Македонија)
In Journal of Literature, Art and Culture “Growth” (2021, No. 23)
(Editor in chief: Daniela Andonovska-Trajkovska, Ed. Elizabeta Jonchikj, Milica DImitrijovska Radevska, Publisher: Association of Writers “Bitola Literary Circle” – Bitola, North Macedonia)
