ПРАЗНО МЕСТО
На трпезариската маса има четири места.
Накрсно седиме
мајка ми наспрема брат ми,
јас наспрема татко ми.
Таква е и конекцијата,
на татко ќерка, на мајка син.
Со време брат ми се отсели,
на негово место седи син ми.
Мајка ми понекогаш му вели Владе,
наместо Калин.
Се почесто вели само “сине“,
за да биде сигурна дека нема да згреши.
Откако татко ми нѐ напушти
секој од нас јаде сам, во различно време.
Aко седнеме истовремено ќе нѐ боли
недостигот што зјае од празното столче.
Тројца сме, но тенџерето
и мерката за ручек останаа за четворица.
Храната што останува
утреден ја давам на мачките.
Го кревам капакот од тенџерето со пире
и со лажица несвесно го делам на четири,
мајка ми го гледа крстот и се прекрстува
мислејќи на една четвртина од нас која е на небото.
Во Списание за книжевност, уметност и култура „Раст“ (2021, бр. 23),
(Уред. Даниела Андоновска-Трајковска, Елизабета Јончиќ и Милица Димитријовска Радевска, Изд. Друштво на писатели „Битолски книжевен круг“ – Битола, РС Македонија)
In Journal of Literature, Art and Culture “Growth” (2021, No. 23)
(Editor in chief: Daniela Andonovska-Trajkovska, Ed. Elizabeta Jonchikj, Milica DImitrijovska Radevska, Publisher: Association of Writers “Bitola Literary Circle” – Bitola, North Macedonia)
