ГИ СИМНУВАМ ЅВЕЗДИТЕ
Ноќва во тучен лонец се тркалаш, сону мој!
Една по една разиграни
се валаат в пепелишта:
надежта и големата лага;
утрата розови –
соништа бладаат;
закрепостени барони
на вавилонската царштина кумуваат.
Оставаат пустош во руинираните утра.
Пагани и лилјаци расткајуваат платна;
изворишта секнуваат,
в гора коски в пепел танцуваат,
а чиниш урна плови по Ганг.
А јас, оставам пораки.
Глуви друмови
на закраставен пиреј рикнуваат.
Се раѓа ден. Ѕвезди симнувам.
На пространа ледина блесоци.
Отаде злото никнуваат моите воини.
(Шипинкаровски, П. (2019). Ги симнувам ѕвездите. Во Списание за книжевност, уметност и култура „Раст“, Уред. Д. Андоновска-Трајковска, М. Димитријовска-Радевска и С. Гаџова Свидерска. Битола: Битолски книжевен круг, бр. 20, стр. 44)
