Кристина Николовска
РАЗДЕН
Откако се спушти од небесата
и се стори река
Та потече низ нас
Реши да ни се претстави
И да ни признае
Дека отсекогаш, ама отсекогаш
Се криел – во зборот.
Дека мајка – му била тишината
Дека татко – му бил громот
И дека дом му се небесата
На кои пишува роман
Горчлив роман
Трагикомичен роман
– како и секој живот.
Откако се врати во небесата
Ни се јави како ноќен глас
Глас на совеста
И ни потече како дожд од поезија
А раздени – како песна!
